CALIPPO AARDBEI.

Met een brede glimlach op m'n gezicht en twee gulden vijftig in m'n broekzak ren ik zo snel als ik kan naar de snackbar een paar straten verderop. Papa is in een gulle bui, zoals wel vaker wanneer hij een paar biertjes op heeft. "Alsjeblieft. Ga maar lekker een ijsje halen. Niets tegen je moeder zeggen, hé? Hup, wegwezen!" roept hij na. Het is een zwoele zomeravond. Na een hele middag buitenspelen in de hete zon en de zoveelste barbecue in de tuin, is dit de ultieme beloning. Ik voel me koning van de wereld. Twee gulden vijftig: daar kan je ieder ijsje van kopen. Zelfs een Magnum (en geloof me, die waren in 1996 echt een stuk groter dan nu).

Het is druk in de snackbar. Er staat een rij tot buiten. Blijkbaar zijn er meer gulle vaders in de buurt. Er wordt nog wel patat gebakken, maar de meeste mensen komen voor een verfrissend ijsje. Lekker na het eten. De 'Macarena' galmt uit de speakers, maar ik heb nu absoluut geen tijd voor het dansje. Volledige focus op de ijskaart. Hoe dichter ik bij de toonbank kom, hoe meer ik ga twijfelen. De zenuwen nemen het over. Ineens sta ik voor de moeilijkste beslissing die een 8-jarige in zijn leven kan maken: welk ijsje moet ik kiezen?

"Wat mag het zijn, jongeman?" De snackbarman wijst naar de kaart. "Let op: Speedy's heb ik niet meer, de Cornetto's zijn niet geleverd en van de Calippo's heb ik alleen nog de colasmaak. De sinas is op." Ik knik. Die Calippo mag 'ie houden. De Calippo aardbei is mijn favoriet, maar die verkopen ze bijna nergens. Alleen de Turkse ijscoman die af en toe in de straat komt. Hij heet Ali en hij rijdt rond in een grote, gifgroene bus. Ali verkoopt naast ijs ook patat, kroketten, frikandellen en kaassoufflés. Eigenlijk is hij een soort snackbar op wielen. Heel anders dan de Belgische ijscoman die alleen bolletjes schepijs verkoopt vanuit zijn ijscokar. De kinderen in de straat zeggen dat de Belgische ijscoman zijn handen niet wast na het plassen en dat hij met zijn vieze handen in de ijsbakken zit. Ik weet niet of het waar is, maar sinds ik dat heb gehoord wil ik alleen nog Calippo's aardbei van Ali.

Ik speel met de muntjes in mijn broekzak en bestudeer de ijskaart van boven naar beneden. Van te voren had ik mezelf overtuigd om te gaan voor een Solero Exotic. Dat is een soort sinassplit maar dan veel lekkerder. Die smaakt echt exotisch. Nu twijfel ik toch weer. Misschien een waterijsje? Niet een, maar twee Raketjes. Of toch schepijs? Ik kan twee bolletjes kiezen en als ik het lief vraag, krijg ik de derde misschien wel voor de helft van de prijs. Ik ben tenslotte een vaste klant. Een softijsje met chocodip (wel met warme saus, niet met die spikkels), ziet er ook erg lekker uit. Waarom mag ik niet alles? Het leven is echt oneerlijk.

Het jongetje achter mij in de rij wordt ongeduldig. Hij gilt naar zijn moeder. "Ik wil 10 bollen! 2 chocolade, 1 aardbei en 1 citroen, nee 2 citroen en ..." Zijn moeder stelt voorzichtig de verwachtingen bij. "Nee Robert, weet je nog wat we hebben afgesproken? Je mag 2 bolletjes. De andere kinderen willen ook nog een ijsje en dat kan niet als jij alle bolletjes op eet." Onzin natuurlijk, maar dat weet ze zelf ook wel. De snackbarman wil ook graag dat ik een keuze maak. "Hoeveel centjes heb je bij je? Misschien kan ik je helpen met kiezen." Hij bedoelt het goed, maar hij snapt niet dat alles hier van afhangt. Een verkeerde keuze betekent dat ik zeker weer een week moet wachten tot het nieuwe zakgeld er is. Het is tenslotte niet elke avond een zwoele zomervond en het bier zal na vanavond wel op zijn.

"Een Winner Taco, alsjeblieft" hoor ik mijzelf zeggen. De keuze is gemaakt. De snackbarman loopt naar de ijsvitrine, graait in de bak en haalt er een Winner Taco uit. Nu is er geen weg meer terug. "Je hebt mazzel, jongeman. Dit is de laatste. Ze gaan heel hard. Dat is dan twee gulden, alsjeblieft" Ik leg het geld op de toonbank en loop naar buiten. Ik heb zelfs nog 50 cent over. Een winnaar voel ik me. De volgende keer neem ik dit ijsje weer. Honderd procent zeker. Geen twijfel over mogelijk. Hij is zo lekker! Of misschien neem ik toch de Solero Exotic. Ja, want die smaakt wel echt exotisch. Tenzij ze opeens de Calippo aardbei hebben natuurlijk. Dan kies ik altijd voor de Calippo aardbei.