Dit is een ode aan de videotheek. Aan de magische plek uit mijn jeugd waar ik kon verdwalen in de hoeveelheid videobanden en uren kon zoeken naar die ene leuke film. Een bezoek aan de videotheek was als een tripje naar de snoepwinkel. De keuze was reuze en dat zorgde iedere keer weer voor hetzelfde dilemma: besteedde je al je zakgeld aan de nieuwste dagfilm of koos je toch voor meerdere weekfilms? En - ook niet onbelangrijk - had je nog genoeg geld over voor een zakje popcorn? Het leven van een kind dat opgroeide in de jaren '90 was niet altijd even gemakkelijk.
De kans is groot dat jongere lezers nog nooit in een videotheek zijn geweest. Ik voel me daarom enigszins verplicht uit te leggen wat er magisch was aan deze plek. We gaan terug naar de tijd vóór het internet. Er bestond nog geen Netflix, HBO Max, Amazon Prime of YouTube en Videoland was gewoon nog de naam van de grootste videotheekketen in Nederland. Er waren nog geen sociale media, geen smartphones en de winkels waren op zondag allemaal gesloten. Een saaie boel dus, maar gelukkig was daar de videotheek. Op het hoogtepunt telde Nederland meer dan 1200 videotheken. Dat betekende dat je in ieder gehucht wel een filmpje kon huren. Later werd het assortiment uitgebreid met videospelletjes en dat maakte de videotheek de absolute hotspot.
Ik herinner me een regenachtige zondagmiddag. Mijn vader vroeg of ik naar de videotheek wilde gaan en een leuke film wilde uitzoeken. Die avond was het filmavond met het hele gezin. Dat hoefde hij natuurlijk geen twee keer te vragen. Ik sprong op mijn fiets en trapte zo hard als ik kon. Het biljet van tien gulden hield ik stevig in mijn hand. Ik nam de opdracht uiterst serieus, want er rustte een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders. Naarmate ik dichterbij kwam, bouwde de al spanning op. Welke nieuwe films zouden ze hebben? En welke moest ik kiezen? Één dagfilm of meerdere weekfilms? Zou Flubber deze keer wel beschikbaar zijn en heb ik morgen tijd om 'm terug te brengen? Misschien huur ik weer The Mask? Of kies ik nu eens voor een film die ik nog niet eerder heb gezien? Popcorn of M&M's? Keuzestress galore.
In de videotheek hing een groot bord waar de nieuwste films op werden aangekondigd. Deze films werden altijd als eerste verhuurd. Zo kon het wel eens voorkomen dat je weken moest wachten tot je die ene film had bemachtigd. Vaak viste je naast het net en was de teleurstelling groot, maar als je die ene film wel in handen had, voelde je de koning te rijk. Dan had je de jackpot gewonnen. Die middag had ik na lang wikken en wegen mijn zinnen gezet op de videoband van Flubber, omdat Flubber gewoon de beste film is die ooit is gemaakt. Bovendien was het een veilige keuze, want Flubber wilde je altijd wel zien. In ieder geval wel als 10-jarig jochie. Of mijn ouders er net zo over dachten weet ik niet. Het was mijn geluksdag, want een mevrouw kwam die middag net de videoband van Flubber terugbrengen. Die ging dus mooi met mij mee naar huis.
De videotheek was het paradijs voor de filmliefhebber, zolang je de videobanden die je inleverde maar wel had teruggespoeld. Anders kreeg je een preek van de medewerker en moest je een boete betalen. In het uiterste hoekje van het paradijs was een mysterieuze sectie waar je je niet mocht begeven. Verboden toegang voor kinderen. De mysterieuze ruimte van de winkel werd afgescheiden door een groezelig gordijn en meestal gingen er alleen mannen van middelbare leeftijd naar binnen. Na een tijdje kwamen ze zo nonchalant mogelijk weer naar buiten gelopen en snelden ze zich met de buit van videobanden naar de toonbank. Het was destijds best een gedoe om aan je trekken te komen, want even snel een filmpje opzoeken op Pornhub om de stoom af te blazen zat er nog niet in.
Videotheken schoten in Nederland in de jaren '80 en '90 als paddenstoelen uit de grond dankzij de opkomst van de videorecorder. Voor de jongere lezers: een videorecorder was een groot en log apparaat waarop je VHS-cassettes (videobanden) kon afspelen. In de jaren '00 liep het aantal videotheken in rap tempo terug (mede) dankzij de opkomst van het internet en het (illegaal) kunnen kijken en downloaden van films. Grote ketens als Videoland en Videoworld sloten de deuren van al hun filialen en zo kwam er een abrupt einde aan een tijdperk. Toch is de videotheek anno 2023 nog niet helemaal uitgestorven. Er is in Nederland nog altijd een handvol videotheken in bedrijf.
Ik ben benieuwd of Flubber daar ook nog steeds te huur is.
コメント